MARIAPOLI ZEMBRZYCE - wrażenia

Mariapoli w Zembrzycach dobiegło końca... ale to przecież nie koniec naszego trwania przy Słowie Życia, które nas jednoczy i sprawia że jesteśmy zawsze razem.

Jeśli ktoś chciałby podzielić się tym czym dla niego był ten czas Mariapoli, to bardzo zapraszamy! 

Wrażenia uczestników Mariapoli: 

"To były takie rekolekcje na których miałem wrażenie, że życie Ewangelią jest takie proste
i że nie trzeba robić nadzwyczajnych rzeczy i jeszcze w zamian dostaje się stokroć". Łukasz
"Dla mnie to było takie przypomnieni, że można żyć Ewangelią w tym naszym codziennym szarym
życiu. Czasami się o tym zapomina, ale słowa Ewangelii możemy realizować w każdym momencie. Od
wstania rano do pójścia spać można to robić i tutaj nam się to udawało. I za to też dziękuję
wszystkim uczestnikom Mariapoli, bo bez was ten atmosfery by nie było tej obecności Jezusa
pomiędzy nami by nie było. Nazywamy to spotkanie Mariapoli wakacje i faktycznie tak było, to
były dla mnie też wakacje".   Andrzej

MARIAPOLI W ZEMBRZYCACH - Mariapolital

Ostatni wieczór Mariapoli to rodzinne święto: w pogodnej, żartobliwej formie wszyscy wspominają radosne, a także poruszające momenty całego tygodnia. Dzieci, młodzież i dorośli, uczestnicy poszczególnych warsztatów i wycieczek we wzajemnym podarowaniu pomysłów i talentów dziękują sobie za wspólny czas, pragnąc utrwalić to w pamięci.

"Pragnę podziękować" - wymowne słowa piosenki zaśpiewanej na zakończenie przez grupę chłopców zdają się wyrażać uczucia wielu.

MARIAPOLI ZEMBRZYCE 19 sierpnia niedziela

 W promieniach słońca rozpoczyna się ostatni dzień Mariapoli: poranna Msza św. jest najpiękniejszym dziękczynieniem za wszystkie łaski wspólnie przeżytych dni. Wyczuwa się pragnienie by to szczególne doświadczenie Mariapoli - życie Ewangelią przenieść do lokalnych wspólnot Ruchu, na cały rok. Inspiracją tego dnia są słowa życia na sierpień.
 

Słowo życia na dzień 

„Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed

moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę

się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10, 32-33)

Jest to zdanie, które dla nas wszystkich, chrześcijan, stanowi wielką pociechę i zachętę. Jezus wzywa nas, byśmy konsekwentnie przezywali swoją wiarę, gdyż od naszej postawy wobec Niego w czasie ziemskiego Życia zależy nasz los w wieczności. Jeśli wyznamy Go – jak mówi – przed ludźmi, sprawimy, że On przyzna się do nas przed swoim Ojcem; jeśli natomiast przeciwnie, zaprzemy się Go

wobec ludzi, i On zaprze się nas przed swoim Ojcem.

Do każdego, więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Jezus odwołuje się do nagrody lub kary, jaka oczekuje nas na końcu Życia, gdyż nas kocha. Wie On – jak to powiedział jeden z Ojców Kościoła – że niekiedy lęk przed karą skuteczniejszy jest od pięknych obietnic. Dlatego ożywia w nas nadzieję szczęścia wiecznego i jednocześnie, także dla naszego zbawienia, wzbudza

lęk przed potępieniem. Jezusowi leży na sercu, byśmy dotarli do celu, którym jest: żyć wiecznie z Bogiem. Jest to jedyna licząca się rzecz, jest to cel, dla którego zostaliśmy stworzeni:, bowiem tylko z Bogiem osiągniemy swoje pełne urzeczywistnienie, całkowite zaspokojenie naszych pragnień. Dlatego Jezus wzywa nas, byśmy już tu na ziemi przyznawali się do Niego. Jeśli jednak w tym Życiu nie chcemy mieć z Nim

do czynienia, jeśli teraz wypieramy się Go, po przejściu do innego życia na zawsze będziemy od Niego odcięci. Na końcu naszej ziemskiej drogi Jezus przed Ojcem zaświadczy o tym

wyborze, jakiego każdy z nas dokonał na ziemi ze wszystkimi tego konsekwencjami. Odwołując się do Sądu Ostatecznego pokazuje nam, więc w Ewangelii ważność

i powagę decyzji, którą tu podejmujemy: w grę wchodzi cała nasza wieczność.

 

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.

MARIAPOLI W ZEMBRZYCACH szkoła gen 3 chłopców

POBUDKA 

W dniach od 13 do  19 sierpnia odbyła się szkoła gen3 w ramach Mariapoli wakacje. W tym roku uczestnicy rekolekcji spali w „nietypowych warunkach” – namiotach harcerskich. Chłopcy w wieku gimnazialno – licealnym swoje osobiste spotkanie z Bogiem przeżyli w Zembrzycach.

Młodzi geny budowali swoją duchową więź z Chrystusem poprzez codzienne rozważania, na których uczyli się widzieć Jezusa w bliźnich. Nieodłącznym elementem szkoły gen jest sport. Tak było również i teraz. Turniej piłki nożnej, wycieczka w góry, oraz wspólna pielgrzymka do Sanktuarium – to tylko niektóre atrakcje, które czekały na młodzież podczas tegorocznych rekolekcji.

Geny chętnie brali udział w pomocy swoim młodszym kolegom i koleżankom, dbając o to by również oni spędzili miło i przyjemnie czas swoich rekolekcji. Tradycją szkoły gen jest konkurs uczynków miłości. Podczas tegorocznej szkoły gen młodzież została podzielona na cztery grupy. Każdy z zespołów miał swojego patrona. Duchowymi opiekunami genów byli ich rówieśnicy, którzy swoim życiem pokazali, że można być blisko Boga.

Miniony tydzień był dla uczestników rekolekcji okazją do wypełniania w praktyce tego co mogli usłyszeć podczas spotkań.

Zdjęcia ze szkoły gen 3 chłopców

MARIAPOLI W ZEMBRZYCACH programy: grupa chłopców

Życie Ewangelią stanowi również centrum spotkań dla kilkunastoosobowej grupy chłopców w wieku 9-12 lat. 


  

Szczególnym obszarem ich codziennego "treningu w miłości" są różne rozgrywki sportowe, według zasad tzw. kostki sportowej. Za odpowiednią postawę można nawet otrzymać złotą kartkę... 

Zajęcia młodszej grupy chłopców

W poszczególnych punktach programu chłopcom towarzyszą ich starsi koledzy. Ważne są też spotkania z gośćmi: z focolarinami, olimpijką itd.

MARIAPOLI ZEMBRZYCE 18 sierpnia sobota

Słowo Życia na dzień

 „Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach!” (Mt 10,27)

Słowa te stanowią część tak zwanej "mowy misyjnej", to znaczy zbioru pouczeń, które Jezus przekazał swoim Apostołom zanim ich rozesłał, aby głosili "dobrą nowinę" w miastecz­kach Galilei.

Jezus nawiązuje tu do słów, które im mówił w wielu wspólnie przeżytych momentach. Posługując się językiem wyobraźni i paradoksu chce powiedzieć, że tych skarbów mądrości nie należy trzymać w ukryciu ani zamykać w jakimś ścisłym kręgu, lecz powinny być "głoszone na dachach", to znaczy ukazane w pełnym świetle, i stać się udziałem wszystkich, także najbardziej oddalonych.

"Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach!"

Z tych zdań widać, jak ważne i konieczne jest dla Jezusa głoszenie Ewangelii.

On wie, że jedynie Jego Słowo może zbawić świat. A więc trzeba się spieszyć. Światło i nowe życie, które przyniósł na ziemię, są zbyt wielkim skarbem, zbyt cenną okazją, aby godzić się na powolność czy zaniedbania.

MARIAPOLI W ZEMBRZYCACH - 17 sierpnia piątek

Dzień rozpoczynamy pobudką na trąbce w obozie chłopców:

Słowo życia na dzień: 

"Bóg zamieszka z nimi, oni będą Jego ludem" (por. Ap 21,3)

"Oto przybytek Boga z ludźmi:

              i zamieszka wraz z nimi

              i będą oni Jego ludem,

              a On będzie ‘Bogiem z nimi’”(Ap 21,3).

            Słowo Boże jest dla nas wezwaniem. Jeśli chcemy być częścią Jego ludu, musimy pozwolić Mu żyć pomiędzy nami.

            Ale jak to możliwe i co zrobić, aby już tu na ziemi zasmakować choć trochę tej bezmiernej radości, którą da kiedyś z oglądania Boga?

            To właśnie objawił nam Jezus, taki jest sens Jego przyjścia: przyszedł przekazać nam swoje życie miłości, która łączy Go z Ojcem, abyśmy i my żyli tym zyciem.

            My chrześcijanie już teraz możemy żyć tym zdaniem i mieć Boga wśród nas. Aby mieć Boga wśród nas, trzeba – jak mówią Ojcowie Koscioła – spełnić pewne warunki. Dla św. Bazylego oznacza to zyć zgodnie z wolą Bożą, dla św. Jana Chryzostoma – kochać tak, jak Jezus nas umiłował, dla sw. Teodora Studyty warunkiem tym jest miłość wzajemna, dla Orygenesa – zgodność myśli i uczuć, aby dojść do zgody, która "jednoczy i zawiera w sobie Syna Bożego"

            Nauczanie Jezusa zawiera klucz do tego, by Bóg zamieszkał pomiędzy nami: "Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem" (por. J 13,34). Miłość wzajemna jest tym kluczem do obecności Boga. "Jesli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas " (1 J 4,12) gdyż: "Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt 18,20) – mówi Jezus.

MARIAPOLI ZEMBRZYCE - 16 sierpnia czwartek

Słowo Życia na dzień

„Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy” (Mt 7,12)

            Czy czułeś kiedyś pragnienie nieskończoności?

            Czy choć raz odczułeś w sercu przemożne pragnienie, by ogarnąć bezmiar?

            Czy może zauważyłeś w swym wnętrzu niezadowolenie z tego, co robisz, z tego, kim jesteś?

            Jeśli tak, to na pewno się ucieszysz, znajdując sposób na pełnię, której tak żarliwie pragniesz – coś, co sprawi, że nie będziesz opłakiwał dni, które przemijają niemal w pustce…

            Jest w Ewangelii takie zdanie, które daje do myślenia, a które -  zrozumiane choć trochę – budzi w nas radość. Streszcza ono to, co powinniśmy robić w życiu. Streszcza wszystkie prawa wyryte przez Boga w głębi serca każdego człowieka.

            Posłuchaj go:

„Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy” (Mt 7,12)

Zdanie to zwane jest „złotą regułą”.

            Przyniósł ją Chrystus, lecz była już powszechnie znana. Zawiera ją Stary Testament. Znał ją Seneka, a na Wschodzie powtarzał Konfucjusz. A potem inni. Fakt ten mówi, jak bardzo złota reguła leży Bogu na sercu, jak bardzo On pragnie, aby wszyscy ludzie uczynili ją regułą swego życia.

            Dobrze się ją czyta i brzmi prawie jak hasło.

            Posłuchaj jeszcze raz:

MARIAPOLI ZEMBRZYCE - 15 sierpnia środa

Słowo Życia na dzień

"Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa" (Łk 1,38)

Jesteś wezwany, aby żyć także tym Słowem Pisma. Myślę, że wiesz przy jakim niezwykłym wydarzeniu zostało wypowiedziane i kto je powiedział.
Anioł przybywa do Maryi, młodej dziewczyny z Nazaretu, i zwiastuje jej, że zostanie Matką Mesjasza.

l w tym momencie Maryja mówi: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa".

Bogu - który wybiera ją na Matkę Mesjasza i powierza jej niezwykłą rolę w swoim planie zbawienia - Maryja okazuje bezwarunkowe zaufanie i całkowicie zdaje się na Niego. Z całą jednak prostotą i całą wolnością miłości prosi o światło, by móc to zrozumieć. Nie jest niewolnicą która się podporządkowuje ślepo, jest córką i tak też zachowuje się wobec Boga, swojego Ojca. Ale kiedy otrzymuje światło, angażuje się całą swoją istotą.

„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa".

Maryja, zrozumiawszy swoje zadanie, upewniona danym jej znakiem i przekonana o wszechmocy Boga, czyni akt posłuszeństwa i wiary.

MARIAPOLI W ZEMBRZYCACH - 14 sierpnia wtorek

Słowo Życia na dzień

„Ja jestem pośród was jak ten, kto służy”(Łk 22, 27).

To Słowo Życia to doskonała wskazówka do ćwiczenia się w miłości wzajemnej. Nie brakuje do tego okazji podczas pierwszych wspólnych wypraw w okoliczne góry. 

 

Odważnych turystów w każdym wieku nie zniechęca przelotny deszcz! 

 


Znaczeniu Słowa w duchowości jedności poświęcone  było nagranie wideo przygotowane przez Emmaus Marię Voce, prezydent Ruchu Focolari.

Emmaus Maria Voce: "Słowo Boże" - fragm.

MARIAPOLI ZEMBRZYCE 13 sierpnia poniedziałek

To już dziś! Dziś po południu zaczęło się Mariapoli Wakacje w Zembrzycach!!! Pamiętamy o wszystkich uczestnikach i czekamy na wieści z gór!

Rozpoczyna się tegoroczne Mariapoli - wakacje, w malowniczo położonym na zboczach Beskidów ośrodku w Zembrzycach. Taka forma rekolekcji nawiązuje do zrodzonego spontanicznie na początku historii Ruchu Focolari zwyczaju wspólnych letnich wyjazdów w góry. Mariapoli (Miasto Maryi) pod hasłem "Rozświetlić świat Ewangelią" jest laboratorium społeczeństwa, w którym najważniejszym prawem jest ewangeliczna miłość na miarę Jezusa. On sam obiecał: "gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje tam jestem pośród nich" (Mt 18,20). Pragnieniem uczestników Mariapoli jest pozwolić Jezusowi żyć pomiędzy nimi, aby to On prowadził, oświecał, pogłębiał jedność z Ojcem i pomiędzy ludźmi. W Zembrzycach tworzy się prawdziwe miasteczko: od najmłodszych dzieci, po młodzież i dorosłych, liczne rodziny, kapłanów - wszyscy czują się współodpowiedzialni za  tworzenie Mariapoli, a wielką pomocą jest słowo życia wybrane na pierwszy dzień: