Mariapoli Olsztyn 2015 - 2

Dzień drugi – 01 sierpnia 2015

Od samego rana nasze Mariapoli tętni życiem. Od 9:00 jesteśmy w auli, na scenie Ania, Boguś i ks. Gienek oznajmiają nam: Mariapoli 2015 rozpoczęte!

Temat Mariapoli brzmi „Eucharystia źródłem życia”. Z pragnieniem kontemplowania go w Eucharystii, lecz także w każdym spotkanym bliźnim otwieramy nasze dusze na Jego działanie.

Ale jak to realizować? Pięcioletni Nikodem rzuca kostką miłości: „Kochać jako pierwszy!” – to jest hasło na cały dzień dla wszystkich uczestników-mieszkańców Mariapoli, lepiej być nie mogło!

My zostajemy w auli, dzieci i nastolatki udają się na zajęcia z Cordi, Anią, Marzeną, Waldkiem i Jurkiem. Wszyscy z tym samym pragnieniem w sercu: kochać jako pierwszy!

Na początku słyszymy doświadczenia Asi, Judyty i Marysi o owocach charyzmatu Ruchu Focolari w ich życiu osobistym: „Byłam bardzo nieśmiała i zamknięta w sobie – mówi Marysia – koleżanka z pracy zaprosiła mnie na Mariapoli, które odbywało się na Górze św. Anny. Nie wiedziałam, co to jest Mariapoli i byłam pełna obaw (…), lecz tam, coś zaczęło się ze mną dziać (…). Któregoś dnia, podczas przerwy zostałam w sali, był tam tylko chórek, który ćwiczył piosenki, wsłuchałam się w ich treść, były jak rozważania (…). Rozpłakałam się ze wzruszenia, ktoś do mnie podszedł, przykucnął, nic nie mówił (…), a potem z dnia z dzień, moje serce zaczynało się otwierać. Z osoby stojącej z boku, stawałam się osobą dającą – to było bardzo mocne przeżycie, zwrot w moim życiu, nie uniesienie chwili. Minęło trzydzieści lat od tamtego Mariapoli, nie pamiętam jaki był wtedy temat, o czym była mowa, lecz wiem, te kilka dni to było moje ‘uczłowieczenie’”.

„Już byłam wiele razy na Mariapoli (…) – powiedziała Judyta – lecz widzę, że codziennie trzeba wszystko odkrywać od nowa (…).Przyjechałam tu na Mariapoli, bo wiem gdzie szukać. Kiedyś szukałam woli Bożej po omacku, to wszystko było jakieś abstrakcyjne, lecz duchowość Focolare pokazała mi, że miłość jest konkretna, daje konkretne odpowiedzi i światło”.

By odkryć to światło zanurzamy się w medytacji. Rozważamy słowa Chiary Lubich o Eucharystii, wygłoszone w 1982 roku podczas Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego w Frascati koło Rzymu.

„Eucharystia tworzy Kościół – Kościół sprawuje Eucharystię” mówi Chiara i zaprasza nas, by spojrzeć na skutki, jakie przynosi Eucharystia: „W Eucharystii przychodzi do nas sam Jezus. A co czyni w nas Jezus? To wielka sprawa. Przemienia nas w siebie (...). Zachodzi tu zjednoczenie naszej osoby z uwielbionym ciałem Chrystusa obecnym w Eucharystii. Jesteśmy z Nim jednego ciała w sposób rzeczywisty, ale w innym sensie, w sensie mistycznym (…). W tym rozważaniu uświadamiamy sobie także, że „Eucharystia, jako prawdziwy sakrament jedności, powoduje także jedność między ludźmi, wspólnotę wśród braci, tworzy rodzinę dzieci Bożych”. Eucharystia rzeczywiście tworzy Kościół, lecz aby być przemienionym w Jezusa, trzeba zachować pewne warunki, o których uczymy się z katechizmu: trzeba wierzyć w Jego naukę, wprowadzać w życie Jego przykazania, przystępować do spowiedzi, pojednać się z naszymi braćmi, gdyby było coś do naprawienia. „Powinniśmy postępować tak, jak Jezus – mówi Chiara – bo „Jezus może żyć tylko jak Jezus” i przypomina ewangeliczne wskazania, trzeba: być ubogim w duchu, czystego serca, czynić pokój, być miłosiernym …, żyć Jego Słowami. Mamy świadomość, że to trudne, lecz – jak uczy Pismo święte a święci potwierdzają, gdy miłujemy, wszystko staje się łatwe: „Biegnę drogą Twoich przykazań, od kiedy rozszerzyłeś moje serce”. Za każdym razem, gdy się to udaje, czujemy radość i pragnienie dzielenia się tym z innymi. Małgosia i Marian podarowali nam doświadczenie nawrócenia – łaski otrzymanej dzięki umiłowaniu Eucharystii. Tanino z Włoch, mówił o owocach Eucharystii w jego życiu: o momentach, które były znaczącymi etapami nie tylko dla jego powołania jako fokolarino, lecz także stały się kamieniem węgielnym duchowej drogi według duchowości jedności.

Mszą świętą kończymy pierwszą część dnia. Mamy głębszą świadomość łaski Eucharystii: tu Jezus przemienia nas w Siebie, czyni nas jedno z Bogiem i między nami, czyni nas Kościołem.

Po południu podczas spotkań w kilkunastu małych grupach mamy okazję, aby bliżej się poznać. A potem, gdy ponownie jesteśmy razem, najpierw Wojtek wyjaśnia nam jak odnaleźć się w sieci globalnej Internetu. Wskazuje na istniejące zagrożenia na poziomie tożsamości, w komunikacji międzyosobowej i w życiu społecznym. Następnie Maria Cristina, Mariola i Adam zapoznają nas z przebiegiem i owocami wizyty na Białorusi i w Polsce Emmaus Voce – Prezydent Ruchu Focolari i Jesùsa Morana – wiceprezydenta.

Wieczorem czas na podsumowanie – w ciszy kościoła klękamy przed Najświętszym Sakramentem, wszyscy razem: dzieci, młodzież, rodziny, kapłani i siostry zakonne. Dziękujemy: „Ty Jezu tu na nas czekasz, w tym Tabernakulum, bo wiesz, że przyjdzie czas, gdy każdy z nas zrozumie to, że w Tobie jest nasz Raj…”.