Mariapoli Olsztyn 2015 - 3

Dzień trzeci – 2 sierpnia 2015

Nasze Mariapoli się rozrasta, jest na już 380. Spotykamy się w Auli o 9.15, Agatka rzuca „kostką miłości”, hasło na dziś: „Jednoczyć się!” Takie jest wyzwanie-zadanie dla każdego mieszkańca Mariapoli. A jak je realizować? Odpowiedzi szukamy, rozważając ciąg dalszy przemówienia Chiary Lubich podczas Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego we Frascati (1982 r.).
Eucharystia przemienia nas w Chrystusa i sprawia, że stajemy się jedną rodziną Boga, a jej wzorem mogą być dla nas pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. „Posiadają one cztery wyróżniające je elementy – wyjaśnia Chiara: miłość wzajemna, wspólnota dóbr, modlitwa, a przede wszystkim łamanie chleba przy ołtarzu eucharystycznym i słuchanie Słowa z ust Apostołów. My, współcześni chrześcijanie, możemy powtórzyć to doświadczenie na wiele różnych sposobów w każdej z form życia wspólnotowego: we wspólnotach kościelnych, parafialnych i diecezjalnych (…). Jak to zrobić? Jakie jest źródło, z którego wypływają te cztery zasadnicze postawy pierwszych wspólnot chrześcijańskich? (…) Miłość (…) a co zrobić, żeby miłować? Uczy nas tego Eucharystia (…) Jezus Eucharystyczny uczy nas sposobu podejścia do ludzi. Miłować to znaczy ‘jednoczyć się ze wszystkimi’ w tym, czego pragną, w rzeczach najmniejszych i w tych, które dla nas może mało znaczą, lecz interesują innych. Jezus dał zdumiewający przykład tego sposobu postępowania, właśnie ustanawiając Eucharystię. W niej staje się On chlebem, aby wniknąć we wszystkich, staje się pokarmem do spożycia, aby stać się jedno ze wszystkimi, aby służyć, aby miłować wszystkich. (…). Ten kto miłuje – jednoczy się”. Chiara wyjaśnia, że trzeba jednoczyć się we wszystkim, z wyjątkiem grzechu (…). Jednoczyć się w rodzinie, w Kościele, lecz także z tym, kto nie wierzy, bo Jezus ‘żył drugim’(…). „Eucharystia tworzy Kościół, a czyni to przy naszym współudziale, przez naszą miłość”.

Ilustracją do tych słów są doświadczenia Krysi, Romy i Romana oraz Dobroty i Staszka. Wszystkie ukazują działanie łaski Eucharystii: w miłosiernym spojrzeniu na błądzących w swoim życiu, w jednoczeniu się po granice grzechu, w przebaczeniu, w przyjmowaniu cierpienia. Jezus w Eucharystii daje moc przyjmowania wszystkiego i wszystkich tak, jak On – z miłością.

W drugiej części przedpołudnia uczestniczymy w panelu na temat „Chrześcijanin w świecie”. Irena, Roberto i Staszek przybliżają nam nauczanie Soboru Watykańskiego II i papieży na temat roli świeckich w Kościele i uświadamiają nam, że jako chrześcijanie powinniśmy na co dzień wcielać w życie nauczanie Jezusa: zabierać zdecydowany głos w nieczytelnych sytuacjach, podejmować jasne decyzje, naprawiać zło, reagować na fałsz i zakłamanie, a także animować życie wokół siebie. Pokazują nam też przestrzenie w Ruchu Focolari, które są owocem takiego zaangażowania jego członków. O śmiałych krokach swojego zaangażowania w przemienianie tego świata w swoich środowiskach mówią nam Danusia, Edek, Witek i Małgosia. W ich doświadczeniach widać, że zawsze wtedy, gdy kierujemy się miłością do Boga i bliźniego, niejednokrotnie ryzykując niezrozumieniem, a nawet odrzuceniem, świat wokół nas staje się lepszy. Małgosia opowiada o swoim doświadczeniu dwuletniego życia w założonej przez Ruch Focolari Szkole Wyższej ‘Sophia’ w Loppiano koło Florencji. Inkulturacja w miłości staje się modelem jednoczenia się z każdym.

Po południu Maciek, Kasia i Edyta wprowadzają nas w istotę Akcji „Duchowa adopcja”. W obliczu zawirowań wokół wartości każdego ludzkiego życia, zwłaszcza dzieci poczętych i zagrożonych czujemy się zobowiązani do promowania „kultury życia”. Te i wiele innych intencji zawozimy do Gietrzwałdu. U stóp Matki Boskiej Gietrzwałdzkiej w sanktuarium ziemi warmińsko-mazurskiej, dziękujemy za wszelkie dary, powierzamy Jej Kościół, całe Dzieło Maryi, nasze rodziny, nasze Mariapoli.

Równolegle ze spotkaniami w auli odbywają się spotkania w kilku grupach dla dzieci i nastolatków: radość, gry, zabawy, warsztaty na temat mądrego i roztropnego bycia w globalnej sieci, oraz enkautystki (specjalnej techniki malowania polegającej na nakładaniu na gorąco farb woskowych) – a wszystko z nieustannym ćwiczeniem, aby „jednoczyć się z drugim”.

Dzień zakończyło bardzo interesujące spotkanie z reżyserem filmu "Tango papieża" - Krzysztofem Żurowskim. Po pokazie filmu o papieżu Franciszku w barwny i ekspresyjny sposób odpowiedział na wiele naszych pytań dotyczących kulisów powstania filmu. Dowiedzieliśmy się o różnych zabawnych, a niekiedy niebezpiecznych sytuacjach związanych z realizacją filmu w miejscach, które odwiedzał ówczesny biskup Buenos Aires, a obecny papież. Pomimo atakujących komarów trudno było nam się rozstać.