Czym jest Mariapoli

W latach pięćdziesiątych, w niełatwym okresie powojennym, w którym z trudnością zabliźniają się wśród narodów europejskich rany zadane przez drugą wojnę światową, każdego lata w górach Trydentu, w północnych Włoszech, do pierwszej grupki rodzącego się Ruchu dołącza się coraz większa liczba młodzieży, rodzin, robotników, intelektualistów, polityków. Odwiedzają to miejsce osobistości ze świata polityki, jak premier Alcide De Gasperi. Tworzy się Mariapoli, ograniczony w czasie prototyp społeczeństwa odnowionego ewangeliczną miłością. Spotykają się Tyrolczycy i Włosi, Francuzi i Niemcy, wśród których topnieją nienawiść i urazy. Mariapoli powtarzają się do dnia dzisiejszego na pięciu kontynentach.

 

Na ich wzór powstaną w świecie „stałe Mariapoli”, miasteczka Ruchu (dziś już 35), różnie rozwinięte; pierwsze narodzi się w 1964 we Włoszech w Loppiano. Dzisiaj miasteczko liczy ponad 800 mieszkańców, 70 narodowości.

Nuta międzynarodowości zaczyna charakteryzować szybko rozprzestrzeniający się Ruch, początkowo w samych Włoszech, później, od 1952 w innych krajach europejskich i od 1958 na pozostałych kontynentach. W 1959 już ponad 10.000 osób dotarło do Fiera di Primiero w rejonie Trydentu. Reprezentują 27 narodowości z różnych kontynentów. Podczas tego Mariapoli, jak i później w 1960 we Fryburgu, Chiara Lubich, mówiąc do grup różnego pochodzenia o jedności narodów, przenosi na relacje pomiędzy narodami prawo miłości ewangelicznej i proponuje, by „kochać ojczyznę bliźniego jak własną”.